Kobiety stanowiły około 25 procent załogi powojennej Stoczni Gdańskiej. Na przestrzeni lat zmieniała się struktura ich zatrudnienia. Na przełomie lat 40. i 50. XX wieku były przodującymi spawaczkami i niterkami. W latach 60. zatrudniano coraz więcej absolwentek uczelni wyższych, które opracowywały i wdrażały nowe technologie. W latach 70. i 80. rosnąca automatyzacja zmusiła wiele z nich do przekwalifikowania się lub zmiany miejsca pracy. Zjawiskom tym towarzyszyły zmiany w podejściu zakładu do zatrudniania kobiet, rozwój zaplecza socjalnego, rosnące aspiracje życiowe. Nie można pominąć także kwestii organizacji stanowisk pracy, zaangażowania w sprawy i organizacje pracownicze, relacji międzyludzkich, możliwości awansu, godzenia życia zawodowego i prywatnego itd. Wykład przygotowany na podstawie relacji mówionych dawnych pracownic Stoczni oraz materiałów archiwalnych.