"Wkrótce po wyborach do gdańskiej Izby Ludowej w maju 1933 r. (NSDAP zdobyła ponad 50% głosów) miały miejsce pierwsze wystąpienia antysemickie - szykanowano lub zwalniano żydowskich adwokatów, lekarzy, aktorów teatralnych, studentów i robotników. Ówczesny przewodniczący Senatu, Hermann Rauschning, należący do umiarkowanych członków partii nazistowskiej, zawarł umowę z rządem Polski w sprawie użytkowania portu - artykuł VII gwarantował żydowskim kupcom swobodę działania. W 1934 r. Rausching uciekł za granicę[6], a jego następcą został gorliwy zwolennik Hitlera, Arthur Greiser.Latem 1935 r. nastąpiły zorganizowane napady na żydowskie sklepy i magazyny, do podobnych wypadków doszło także w Sopocie; atakowano też i obrzucano wyzwiskami gości kawiarni Karla Taudiena. Planowe, zorganizowane represje rozpoczęły się, zgodnie z publiczną zapowiedzią gauleitera Forstera, w 1937 r. - na targowiskach w Gdańsku, Wrzeszczu i Sopocie wyznaczono dla Żydów osobne miejsca. Dokonano wielu napadów na sklepy i prywatne mieszkania, ograniczono też Żydom dostęp do łaźni miejskich. Następnie rozpoczęto akcję przejmowania żydowskich przedsiębiorstw. Rok 1938 przyniósł kontynuację tej polityki - na terenie całego Wolnego Miasta Gdańska wprowadzono dla Żydów zakaz wstępu do teatrów, kin i hoteli oraz zaostrzono zakaz korzystania przez nich z łaźni miejskich. Senat zabronił wykonywania zawodu żydowskim lekarzom, adwokatom i notariuszom." (źródło)