„Moja Wróblewskiego” to późny, ale określony przez Pawła Huellego jako piękny i zaskakujący debiut Joanny Brezy. Książkę tworzą krótkie teksty/obrazki, w których autorka wspomina swój mały świat z dzieciństwa i lat młodzieńczych w Gdańsku-Wrzeszczu. Była nim uliczka w pobliżu Politechniki Gdańskiej, po obu stronach zabudowana szeregowymi domkami z czerwonej cegły.
„Przechodząc przez próg zagwiżdżę” Wiktorii Bieżuńskiej to, jak określają recenzenci, debiut dojrzały i wielowarstwowy. Bohaterka tej książki nie należy do siebie. Nie ma imienia, prawa do własnego ciała, jej zdanie się nie liczy. Mała dziewczynka zepchnięta na margines spraw dorosłych bywa wciągana w środek rodzinnego dramatu jako narzędzie szantażu czy rekwizyt w teatrze pozorów. Mimo to bohaterka-narratorka opowiada. Odzyskuje podmiotowość dzięki językowi i wyobraźni, które dają napęd doświadczeniu – głownie cierpieniu i bólu, ale też przyjemności i zdumieniu światem.
„Nie wszyscy pójdziemy do raju” to uznany przez recenzentów jako doskonały i niezwykły debiut Olgi Górskiej. W jednej ręce puszka z jasnym pełnym, w drugiej różaniec, w ustach papieros, w radiu Aerosmith. Trzy dziewczyny, które czują coś do siebie, jadą rozpadającym się oplem przez Polskę powiatową. Jedna opowiada pozostałym o swoim życiu: o pierwszej szkole, pierwszej przyjaźni, pierwszej miłości do kobiety. Duchologiczna wyprawa do lat dziewięćdziesiątych i dwutysięcznych, jaką podejmuje narratorka tej powieści drogi, miejscami przemienia się jednak w przenikliwą analizę klasowo-płciowej tożsamości i próbę opisu kobiecego pragnienia.
Rozmowę poprowadzi Joanna Borowik-Hołubowicz.
BIOGRAMY
Joanna Breza
Urodziła się kilka lat po wojnie, w małym domku w Gdańsku-Wrzeszczu. Chciała zostać weterynarzem. Ukończyła studia na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (Wydział Rzeźby). Przez dwadzieścia lat uczyła jeździć na nartach dzieci i młodzież z Warszawskiego Klubu Narciarskiego i stołecznego klubu sportowego DeSki. W okolicach Londynu dorabiała nosy i inne brakujące części ciała rzeźbom stojącym w pałacowych ogrodach. W londyńskim City pracowała w fabryce cekinów – Brody House. W Warszawie projektowała pluszowe zabawki dla spółdzielni ,,Miś”. Ilustrowała też książki dla dzieci. Zrobiła kilka rzeźb, które stoją w warszawskich parkach. Ślady jej działań można znaleźć w kościołach archidiecezji warszawskiej. Od dwudziestu lat mieszkam u Pana B. za piecem, nad jeziorem Wdzydze.
„Moja Wróblewskiego” to jej późny debiut literacki.
Wiktoria Bieżuńska
Urodziła się na tzw. Ziemiach Odzyskanych. Mieszka w Gdańsku Wrzeszczu, dzielnicy, w której żyli Günter Grass i Sat-Okh. W przyszłości zamierza poszerzać swój biogram o kolejne fakty. „Przechodząc przez próg zagwiżdżę” to jej debiut literacki.
Olga Górska
Urodziła się w Radomiu w połowie sierpnia 1988 roku. Z zawodu urzędniczka, z wykształcenia humanistka, z pochodzenia proletariuszka. Mieszkała w Lublinie, Gdańsku, Katowicach, Krakowie i Londynie, gdzie oddawała się życiu, miłości i pracy. W dzieciństwie lubiła grać w piłkę (jako napastniczka), oglądać Króla Lwa i chodzić do kościoła. W dorosłym życiu lubi spać, oglądać stare filmy i słuchać soulu z lat 60. Laureatka III edycji Nagrody Krakowa Miasta Literatury UNESCO. „Nie wszyscy pójdziemy do raju” jest jej literackim debiutem.
