Tytuł wystawy Ubi sunt dotyczy moich Gości, którzy już odeszli albo są uziemnieni w swoich mieszkaniach i nie mogą przyjść. To Im poświęcam moją wystawę.
Wystawa obejmuje kilka prac wspomnieniowych z lat studenckich: Koncert jazzowy (na który jechaliśmy autostopem), Dziewczynę Czerwoną i Dziewczynę Niebieską (była jeszcze Zielona ale znalazła gościnę u mojej Szwagierki Maliny) oraz prace, które powstały w okresie pandemii: drzewa z ogrodu, magnolia, sroczka i widoki na Suchanino, dzielnicę którą opuściłam dla śp. Mamy chorej na demencję i zamieszkałam z Nią na starym Chełmie. Jest tu, jak wszędzie, wiele motyli, może przylecą na następną wystawę.
W 1994 r., poznałam śp. Prof. Adama Bilikiewicza, dzięki któremu wraz z innymi opiekunami chorych na Alzheimera, zgłębiałam nieznaną wówczas chorobę. Z tych trudnych doświadczeń powstało Gdańskie Stowarzyszenie Pomocy Osobom z Chorobą Alzheimera, któremu przewodniczyłam 22 lata. Obecnie pełnię funkcję sekretarza.
Należę już sporo lat do Nadbałtyckiego Stowarzyszenia im. M. Mokwy i biorę udział w wystawach organizowanych często przez Panią Prezes Stowarzyszenia, Romanę Karmasz. Niespodzianie zostałam zgłoszona przez Nią do nagrody Prezydenta za działalność społeczną i artystyczną, za którą otrzymałam w tym roku Nagrodę Prezydenta. Moja praca „Wspomnienie”, kolaż, została uznana przez Kancelarię Prezydenta za najlepszą w dziedzinie rysunku i kolażu.
Lubię wystawiać prace w Bibliotece Suchanino, ponieważ jest tu pięknie z góry doświetlony hall i piękna atmosfera dla zaistnienia sztuki, i oczywiście czytelnicy! W czasie wernisażu zaprzyjaźniona poetka Gabriela Szubstarska powie nam kilka swoich utworów poetyckich. Bardzo pięknie Ci dziękuję Gabrysiu.
