Serdecznie zapraszamy na wystawę rzeźb. Obiekty można oglądać w godzinach otwarcia biblioteki.
Spotkanie z rzeźbiarką 15 grudnia 2022 r. zapoczątkowało cykl wystaw w Galerii Otwartej organizowanych we współpracy z Akademią Sztuk Pięknych w Gdańsku. Cykl mający wyjątkowy charakter dialogu tradycji literackiej w sztuce.
Prezentowane na wystawie Możliwe obiekty pochodzą z powstającego od pewnego czasu cyklu zatytułowanego Rozmowy. Tematem prac Autorki jest postać człowieka, do której odnosi się bezpośrednio – również poprzez rozmiar, materiałem jest glina ceramiczna. Według Katarzyny Jóźwiak-Moskal, technologia ceramiki silnie determinuje proces twórczy i kształt obiektu. Ogranicza choćby jego rozmiar – poprzez wielkość pieca. Narzuca dyscyplinę czasu i praw fizyki. Uczy pokory i cierpliwości. Jak mówi: „Moment otwarcia pieca to zawsze emocje związane z oczekiwaniem na efekty zweryfikowanych przez żywioł ognia starań i często długotrwałych wysiłków. To za każdym razem niespodzianka (nie zawsze przyjemna). Bogactwo możliwości jakie oferuje technika ceramiki jest ogromne. Uroda materii szkliw a nawet samej gliny może oczarować i zaczarować. Rzeźbiąc staram się korzystać z tych środków, ale zanadto im nie ulegać. Próbuję za ich pomocą opowiadać swoje historie. Nie zawsze słowami, nie tylko słowami próbujemy się porozumiewać. Gesty mogą powiedzieć więcej. Czasami wszystko. Czasem za dużo.”
Katarzyna Jóźwiak-Moskal, dr hab. prof. ASP w Gdańsku, kierownik Pracowni Ceramiki Artystycznej na WRiI ASP w Gdańsku – absolwentka PWSSP w Gdańsku (obecnie ASP w Gdańsku). Dyplom na Wydziale Rzeźby, w pracowni profesora Franciszka Duszeńki, specjalizacja – ceramika, w pracowni prof. Henryka Luli, 1986r. Od 1987 pracownik naukowo-dydaktyczny w Pracowni Ceramiki Artystycznej na Wydziale Rzeźby i Intermediów Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Od października 2019 kieruje Pracownią Ceramiki Artystycznej na ASP w Gdańsku. Rzeźby realizuje głównie w materiale ceramicznym. Poszukiwanie ich kształtu i wyrazu, zdeterminowane technologią ceramiczną, to ciągłe zmagania wyobraźni z prawami przyrody.
„Kiedy wchodzimy do Parku Oliwskiego boczną bramą od strony skrzyżowania, trafiamy w aleję, gdzie rosną drzewa wzdłuż stawu. Konary drzew usadzonych po obu stronach alejki są nad naszymi głowami tak splątane, że tworzą jakby sklepienie. Czy lato, czy zima – niezmienne wrażenia przechodnia są podobne. Nasze losy, nasze drogi – tak, jak te konary. Związki sztuk są podobne. Jak nitki w arrasie, jak te splątane gałęzie. Woda stawu odbija niebo.
Sztuka to tylko pytania, powtarzane od wieków.
My – ludzie – spotykamy się codziennie. Szukamy się i próbujemy być, jeden dla drugiego, odpowiedzią. Sami chcemy być odpowiedzią dla siebie. Szukam w tobie tego, czego nie mogę sama sobie dać. Szukam w sobie tego, czego w sobie nigdy nie znajdę. Czemu ból, czemu szczęście, czemu brak?.. Jesteśmy jak „tożsame zagadki” w bezmiarze Wszechświata.
Rano jadę do pracy. W ciemności późnej jesieni. Wysiadam, jak inni ludzie, z autobusu. Wstaje dzień. Karetka przebija się przez korek w centrum. Człowiek w listopadzie śpi na przystanku, gdzie jego dom.
Sztuka to tylko pytania, powtarzane od wieków.”
(Małgorzata Kornecka)
Kurator cyklu prof. ASP dr hab. Małgorzata Kręcka-Rozenkranz.
Koordynator cyklu starszy kustosz Anna Kwiatkowska
